project PDB
renovatie gesloten bebouwing in de stadskern van Sint-Niklaas, 2007-2012
tekst : Koen Bogaert
fotografie : Liesbet Goetschalckx
Iedereen krijgt op zijn 18de verjaardag het label van volwassene dat levenslang geldig blijft. De maatschappij schenkt dit gratis zonder dat iemand er een test voor moet afleggen wat voor sommigen een meevaller is. De medische wereld heeft een consensus over het omrekenen van de leeftijd van een hond naar de mens. Voor het eerste jaar worden 9 mensenjaren gerekend en voor het daaropvolgende jaar 15 wat ongeveer betekent dat een hond volwassen is op iets meer dan anderhalf jaar. De academische wereld is er nog niet uit hoe dit moet becijferd worden bij een woning maar wij voelen aan dat dit ergens ligt tussen Robby en Bobby.
Realisaties hoeven in hun prille jeugd niet te snel tentoon worden gesteld maar de renovatie van het project PDB beschouwen we als een jong volwassene -weliswaar met voorgeschiedenis- die al eens buiten mag komen. De opdrachtgever verwierf gaandeweg 3 naast elkaar gelegen gesloten percelen. In het perceel links bevindt zich de woning met nadien een uitbreiding voor het schildersbedrijf. Het rechter perceel gaf toegang tot het achtergelegen bouwvallige werkhuis van het middenperceel en heeft een huurappartement op de verdiepingen. In plaats van het werkhuis grondig te renoveren en om te bouwen naar bijkomende leefruimte werd besloten om deze achterbouw integraal weg te hakken en te vervangen door een deel nieuwbouw. Het is zeker niet ondenkbaar dat de niet ingeslagen weg ook tot boeiende leefplekken had kunnen leiden.
De zoektocht naar interessante open ruimten was het doel van deze renovatie. Stadspercelen zijn vaak smal en uitgerekt waardoor de leefruimten als een wagon van een trein aan elkaar hangen met een -vaak onbereikbare- achterliggende groenstrook. Omdat we nu de kans hadden om in de breedte te gaan denken, kregen we een ander type tuin dat bepalend was voor de verdere uitwerking van het ontwerp. De wijze van inplanting van het bijkomende volume is hiervan het gevolg waarbij de binnenruimten voluit kunnen genieten van het nieuw aangelegde groen. Dit groen loopt overigens over in een daktuin waarop de terrassen op verdieping van zowel het bureel als van het huurappartement uitkijken.
Het vlot kunnen bereiken van een stadstuin is een groot voordeel want het mooi uitgroeien van planten en bomen is gedeeltelijk afhankelijk van het onderhoud en een terras met een autonome toegankelijkheid kan meer en beter gebruikt worden. Daarom werd een toegangsweg gehouden die meteen ook dienst doet als nieuwe inkomzone voor de woning. Aan de buitenzijde van de gevels langs deze weg zijn buitenkasten ingebouwd als tuinberging zodat de tuin niet moet belast worden met een storende zwitserse chalet. Tussen die kasten geeft een venster toezicht op de overbouwde doorgang die zowel kan dienen als parking voor 2 stadswagens en enkele fietsen als voor een overdekte speelruimte. Hoewel de voorgevels bij deze renovatie het gesloten karakter van de bestaande straatgevels behoudt, kan deze stadsplek makkelijker mensen (en dieren) ontvangen dan voorheen, dus goed voor zowel Robby als Bobby.
Realisaties hoeven in hun prille jeugd niet te snel tentoon worden gesteld maar de renovatie van het project PDB beschouwen we als een jong volwassene -weliswaar met voorgeschiedenis- die al eens buiten mag komen. De opdrachtgever verwierf gaandeweg 3 naast elkaar gelegen gesloten percelen. In het perceel links bevindt zich de woning met nadien een uitbreiding voor het schildersbedrijf. Het rechter perceel gaf toegang tot het achtergelegen bouwvallige werkhuis van het middenperceel en heeft een huurappartement op de verdiepingen. In plaats van het werkhuis grondig te renoveren en om te bouwen naar bijkomende leefruimte werd besloten om deze achterbouw integraal weg te hakken en te vervangen door een deel nieuwbouw. Het is zeker niet ondenkbaar dat de niet ingeslagen weg ook tot boeiende leefplekken had kunnen leiden.
De zoektocht naar interessante open ruimten was het doel van deze renovatie. Stadspercelen zijn vaak smal en uitgerekt waardoor de leefruimten als een wagon van een trein aan elkaar hangen met een -vaak onbereikbare- achterliggende groenstrook. Omdat we nu de kans hadden om in de breedte te gaan denken, kregen we een ander type tuin dat bepalend was voor de verdere uitwerking van het ontwerp. De wijze van inplanting van het bijkomende volume is hiervan het gevolg waarbij de binnenruimten voluit kunnen genieten van het nieuw aangelegde groen. Dit groen loopt overigens over in een daktuin waarop de terrassen op verdieping van zowel het bureel als van het huurappartement uitkijken.
Het vlot kunnen bereiken van een stadstuin is een groot voordeel want het mooi uitgroeien van planten en bomen is gedeeltelijk afhankelijk van het onderhoud en een terras met een autonome toegankelijkheid kan meer en beter gebruikt worden. Daarom werd een toegangsweg gehouden die meteen ook dienst doet als nieuwe inkomzone voor de woning. Aan de buitenzijde van de gevels langs deze weg zijn buitenkasten ingebouwd als tuinberging zodat de tuin niet moet belast worden met een storende zwitserse chalet. Tussen die kasten geeft een venster toezicht op de overbouwde doorgang die zowel kan dienen als parking voor 2 stadswagens en enkele fietsen als voor een overdekte speelruimte. Hoewel de voorgevels bij deze renovatie het gesloten karakter van de bestaande straatgevels behoudt, kan deze stadsplek makkelijker mensen (en dieren) ontvangen dan voorheen, dus goed voor zowel Robby als Bobby.
