project VSB
renovatie gesloten bebouwing te Sint-Niklaas, 2025
tekst : Koen Bogaert
fotografie : Liesbet Goetschalckx
Op één januari in feestmodus iets toelaten maar de dag erna niet, is geen goed idee bij de africhting van een dier, want er is geen hond die dat begrijpt. Ook bij de aanvang van de opvoeding van een kind schept het consequent (en vaak heel geduldig) toepassen van leerregels een duidelijk kader van wat wel en niet mag. Gelukkig kan de houding tegenover tieners en vervolgens adolescenten evolueren naar een meer genuanceerd patroon, waarbij zwart en wit uitbloeien tot een kleurrijk spel.
Bij de vormgeving van gebouwen is het contrastmodel een vaak toegepaste methodiek, die trendgevoelig is, waarvan heel geslaagde voorbeelden bestaan wat betreft de uitwerking van de gevels. Bij interieurs ligt dat toch moeilijker, omdat het binnenin zelden volledig blijft aangehouden. Vaak kiezen de gebruikers bij de uiteindelijke inrichting voor heel opvallende accentkleuren om wat leven in de brouwerij te brengen. Denk aan de felgroene barkrukken in het verder zwart-witte café. Een ander veelvoorkomend palet is het museummodel, met volledig wit geschilderde ruimten en een doorlopende lichtgekleurde parket. Grote, indrukwekkende hallen ontvangen in dat uniform graag een gekleurd object. Nog een ander courant gebruikt referentiekader is het provencemodel, waarbij de hele sfeer in zachte aardetinten baadt, met hier en daar flauwgroene kussens.
Bij het project VSB werd in samenspraak met de bouwheer gekozen voor een tekening met een specifiek kleurenpalet, om weg te blijven van de hiervoor vermelde stramienen omdat die vaak in éénzelfde sfeer blijven hangen. Deze schets gaf ook de verhoudingen weer van de verschillende tinten. Ze werd steeds als onderlegger gebruikt om zowel de afwerkingsmaterialen als het meubilair en de gordijnen te kiezen. Dat 'werkdocument' gaf bovendien een aanzet om sommige tinten een andere textuur te geven. Die werkfiche werd al dan niet gedraaid volgens de vlakken in een ruimte want een kleurcode tegen een plafondvlak is helemaal anders dan op een grondvlak of tegen een wand.
Het vastleggen van materialen en kleuren houdt, met wat verbeelding, ook rekening met de lichtintensiteit. Dit zuidwaarts gerichte pand laat het licht gul binnenvallen, onder meer in de opengewerkte centrale traphal. Het ingesloten oud herenhuis werd verschillende keren verbouwd -en eer aan wie eer toekomt - met gelukkig veel aandacht voor een stabiele constructie. De logische, goede opbouw liet het gemakkelijk toe om de woning meer open te trekken voor een ruimer doorzicht en een betere lichtinval.
Een gesloten bebouwing geeft vaak een veilig gevoel door zijn ingeslotenheid. Sommige elementen, zoals de omvang van het pand of de eventuele buurtgeluiden, kunnen dit positief maar soms ook negatief beïnvloeden. Zo hebben we ooit op reis in Mallorca gelogeerd in een rustig hotel, waar de alleenstaande lady of the house soms de kamer opzocht waar 's nachts het meeste straatlawaai te horen was. Dat verkeersgeluid had ze zich tot vriend gemaakt om haar eenzaamheid tijdens de nachten te verzachten.
In de woning VSB kunnen de bewoners ook eens van kamer wisselen als ze dat wensen, want het is er voldoende ruim. Je kan binnenin zelfs een wandelingetje maken, maar dat kan buiten natuurlijk nog beter, want het ligt in een buurt met veel mogelijkheden. Het perceel ligt tussen de stationsbuurt en het stadscentrum, in een rustige straat met enkel plaatselijk verkeer. Het voldoet bovendien aan de ecologische richtlijn 3-30-300. Je ziet meer dan 3 bomen vanuit het gebouw, meer dan 30% van de omgeving (de tuin) is bedekt met bladerdek en je bent op minder dan 300 meter loopafstand van een park. Zo kan je het mooiste palet ervaren dat er is : het natuurmodel met vijftig tinten groen.
